تبادل
لینک هوشمند
در میان بازیکنان تیم ملی آلمان، چهره هایی بوده اند که جایگاهی ویژه در فوتبال جهان و به ویژه در خود این کشور دارند. در مجموعه زیر چهره های برجسته فوتبال آلمان طی نیم قرن گذشته معرفی شده اند. قصد داریم طی بخش های متوالی این ستاره ها را به همه شما عزیزان خواننده معرفی نماییم:
▪ فرانتس بکن باوئر، یگانه قیصر عالم فوتبال
فرانتس بکن باوئر، یکی از ستارگان بزرگ عالم فوتبال در کنار ماریو زاگالو، مربی تیم ملی فوتبال برزیل، تنها چهره ای است که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی عنوان قهرمانی جهان را کسب کرده است. البته بکن باوئر از یک لحاظ دیگر حتی از زاگالو نیز پیشی گرفت و آن اینکه او توانست نه تنها میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ را نصیب آلمان کند، بلکه با برنامه ریزی دقیق و پشتکاری درخور توجه، سهم مهمی در برگزاری موفقیت آمیز این مسابقات و همچنین بازگشتن وجهه و اعتبار از دسته رفته فوتبال آلمان داشته باشد. بکن باوئر که در سال ۱۹۷۴ به عنوان کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان، هلندی ها را در دیدار فینال ۲ بر یک شکست داده و جام جهانی را در دست گرفته بود، در سال ۱۹۹۰ هم به عنوان سرمربی تیم ملی کشورش در جام جهانی ایتالیا انتقام شکست آلمان ها از آرژانتین در فینال ۱۹۸۶ را گرفت و با پیروزی یک بر صفر تیمش در فینال، جام جهانی را به آلمان برد. همان طور که اشاره شد، جام جهانی ۱۹۷۴ اوج موفقیت بکن باوئر بود، بازیکنی که در جام های جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان و ۱۹۷۰ در مکزیک هم خوش درخشیده بود اما از کسب عنوان محروم مانده بود.
البته در جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان، بکن باوئر با آلمان به عنوان نایب قهرمانی جهان دسته یافته و در سال ۱۹۷۰ نیز مقام سوم را کسب کرده بود. بسیاری از کارشناسان فوتبال دیدار نیمه نهایی آلمان مقابل ایتالیا در این دوره را بازی قرن می دانند؛ دیداری که در وقت اضافه ۴ بر ۳ به سود ایتالیا خاتمه یافت. در این دیدار بکن باوئر که یکی از مهره های کلیدی تیم آلمان محسوب می شد، با وجود آسیب دیدگی شدید استخوان ترقوه اش به بازی ادامه داد. این ستاره بزرگ که از دید بسیاری ها هنوز هم بهترین، اگر نه، یکی از بهترین لیبروهای تاریخ فوتبال محسوب می شود، چه در داخل میدان و چه بیرون از زمین، از نفوذ زیادی برخوردار بود و حتی نظرش را در مورد تاکتیک و ترکیب تیم به مربیان اعمال می کرد. بکن باوئر بزرگترین موفقیت هایش را در سطح باشگاهی با بایرن مونیخ جشن گرفته و در طول ۱۲ سالی که در خدمت این باشگاه بوده، ۵ بار قهرمان بوندس لیگا، ۴ بار قهرمان جام حذفی آلمان و ۳ بار پیاپی هم قهرمان جام قهرمانان باشگاه های اروپا شده است. او مجموعاً ۱۰۳ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داده و ۵۰ بار هم به عنوان کاپیتان، این تیم را هدایت کرده، اگر چه بکن باوئر بدون داشتن بازوبند کاپیتانی هم یکی از راهبران بی قید و شرط در میدان محسوب می شده و به همین خاطر به قیصر شهرت پیدا کرده است.
بکن باوئر پس از اینکه چند سالی در خدمت باشگاه کاسموس نیویورک بود و در لیگ حرفه ای آمریکا توپ زد، به آلمان بازگشت و در اوایل دهه ۸۰ میلادی در باشگاه هامبورگ به فعالیت های حرفه ای خود خاتمه داد اما همچنان به فوتبال وفادار ماند و فصل تازه ای را شروع کرد. قیصر با صلابت در سال ۱۹۸۴ سرمربیگری تیم ملی فوتبال آلمان را که دورانی بحرانی را می گذراند برعهده گرفت، البته بدون داشتن مدرکی در این عرصه. خودش هم هیچ لزومی در این نمی دید که دوره ای را بگذراند و در جواب منتقدان می گفت: «استادان دانشکده ورزش می خواهند مثلاً چه به من یاد بدهند؟!» تیم ملی فوتبال آلمان تحت سرمربیگری بکن باوئر ۲ بار پیاپی به فینال جام جهانی راه پیدا کرد. اولین بار در سال ۱۹۸۶ در مکزیک که آلمان ۳ بر ۲ از آرژانتین شکست خورد و دومین بار در سال ،۱۹۹۰ باز هم مقابل آرژانتین که این بار آلمان پیروز میدان را ترک کرد و برای سومین بار عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. یکی از صحنه های به یادماندنی جام جهانی ،۱۹۹۰ دقایق پس از به صدا درآمدن سوت پایان فینال و پیروزی آلمان بود. در حالی که بازیکنان آلمان لحظه ای آرام و قرار نداشتند و با شادی بی حسابی این پیروزی را جشن می گرفتند، بکن باوئر با چهره ای متفکر به تنهایی بر روی چمن استادیوم المپیک رم مشغول قدم زدن بود. بکن باوئر خود درباره این تصویر خاطره انگیز سال ۱۹۹۰ می گوید: «من بشدت تحت تأثیر قرار گرفته بودم اما دوست داشتم در آن لحظه تنها باشم و این فصل از فعالیتم را ببندم.
در واقع این آخرین بازی من به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود و آن لحظه هم به نوعی لحظه ای بود که می توانستم و باید از این مقام خداحافظی می کردم.» بکن باوئر بعد از این موفقیت بزرگ، فصلی را به عنوان سرمربی باشگاه فرانسوی المپیک مارسی تجربه کرد و در اواسط دهه ۹۰ میلادی نیز دورانی را به عنوان سرمربی باشگاه پرآوازه بایرن مونیخ گذراند. کسب عنوان قهرمانی بوندس لیگا در سال ۱۹۹۴ و کسب عنوان قهرمانی جام یوفا در سال ۱۹۹۶ موفقیتهای بکن باوئر در آن سال ها بوده اند. این ستاره بزرگ اگر چه از آن پس دیگر به عنوان سرمربی قدم به میدان نگذاشت اما پیوندش با فوتبال همواره ادامه یافته و تنگاتنگ بوده است.
در سال ۱۹۹۸ بکن باوئر به عنوان نایب رئیس فدارسیون فوتبال آلمان برگزیده شد و یکی از اهداف مهمی که او پس از انتصاب به این مقام دنبال می کرد، انتخاب شدن آلمان به عنوان میزبان برگزاری جام جهانی ۲۰۰۶ فوتبال بود. هدفی که بکن باوئر با تلاش و پشتکار زیاد به آن دست یافت و با ایفای نقشی تعیین کننده در برگزاری موفقیت آمیز جام جهانی ،۲۰۰۶ سهمی بسزا در بازگشتن وجهه و اعتبار از دست رفته فوتبال آلمان داشت. البته باید گفت با وجود موفقیت های بیشماری که بکن باوئر در کنار میدان به عنوان سرمربی، سرپرست تیم و برنامه ریز کسب کرده، این قدرت و سلطه او به عنوان بازیکن در خود میدان بود که لقب قیصر را برای او به ارمغان آورد و سبب شد او را بهترین فوتبالیست آلمان در قرن بیستم بدانند.
نظرات شما عزیزان:
